Met KOP en SCHOUDERS

Met zijn verhalen over het wielrennen in de jaren vijftig, heeft mijn vader mij voor altijd koersgek gemaakt. Hij had het meestal over Coppi of Van Steenbergen, zijn grote idolen, maar ook over mindere goden kon hij vol passie vertellen. Toen Merckx het peloton overklaste en in België zowat heilig werd verklaard, durfde mijn pa beweren dat Coppi beter was.

Zo’n vergelijking, over de generaties heen, prikkelde mijn verbeelding aldus Wim Callewaert.

​

​